ช่วงนี้แม่ เจ้าของหนังสือความรักในปักกิ่งที่ผมอ่าน เข้ารับการผ่าตัดมะเร็งในลำใส้ เข้าสู่สัปดาห์ที่สองเข้าไปแล้ว
เมื่อก่อนแม่ไปเฝ้ายายที่โรงบาล ตอนนี้พี่สาวเฝ้าแม่ที่โรงบาล ลดเจเนอเรชั่นลงมาเร่ย ๆ …. อีกหน่อยลูกก็มาเฝ้าผม
เขียน ๆ ลบ ๆ มาหลายทีแล้ว อยู่ ๆ ก็ไม่มั่นใจแม้แต่จะเขียนเร่ยเป่ยเหมือนกับที่ผ่าน ๆ มา หลงลืมแบบไม่เป็นเรื่องเป็นราว
หยิบกุญแจรถใครไม่รู้ติดมือกลับมาบ้าน
ทำบลูทูธโทรศัพท์มือถือหล่นจากระเบียงชั้น 13 ของโรงบาล
หากุญแจรถไม่เจอ กลับมาเอากุญแจรถสำรองที่บ้าน ทั้ง ๆ ทีอยู่ในช่องเป้สะพายด้านหน้า
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ตามเรื่องสายวีโอล่า ซึ่งไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใด เข้าใจว่าทางร้านไม่ใด้ใส่ใจที่จะสั่งซื้อแบบจริงจัง เรื่องเวลากับเงินวางมัดจำทางเราก็เสนอแล้ว แต่ทางร้านปฏิเสธ แต่ก็ยังรับปาก…….ไม่เข้าใจ…….
วีโอล่าจ่าป็อก ก็ยังคงสายเดิม ที่อ้ายวิชัยส่งมา จะเคยเปลี่ยนสายมาแล้วสักกี่ครั้ง อาจจะชุดเดียว ลากยาวมาจนถึงตอนนี้ก็เป็นใด้…..แล้วจ่าป็อกอยู่ไหน ยังสบายดีอยู่หรือป่าว
เรื่องสายใหม่สำหรับตอนนี้ ขอย้างหายอิดกั้มเน่อ (หยุดพักเอาแรง)
ใด้อ่านคอมเม้นเรื่องสาย-ราคา-คุณภาพ จากหลาย ๆ ที่ สิ่งหนึ่งที่อยากแสดงความคิดเห็นร่วมด้วยอีกคน แน่นอนของใหม่คุณภาพดีย่อมดีแน่นอนตามธรรมดา
แต่อย่าไยึดติดกับมันจนเกินไป ถ้าสภาพสายไม่แย่จนเกินไป รับแรงบิดใด้ ก็เล่นใด้ ดูอย่างจอมดนตรีของ มนัส จรรยงค์ เอาปี๊บมาทำกล่องซอ ยังใด้เลย
ตอน MB กับ MH เรียนไวโอลิน สายหนึ่งขาดบ่อย ก็มีใช้สายกีร์ต้า ที่มีอยู่แล้ว ใส่แทน
เอ็นไม้เทนนิสแบดมินตัน ถ้าไม่ใด้ลงแข่งแบบเอาเป็นเอาตาย ที่ขึงจากโรงงานมาถ้าไม่แย่จนเกินไป กะน้ำหนักปะทะหน้าไม้ เล่นให้คุ้นสักพัก ปรับตัวเราให้เข้ากับมัน ……ก้อเราจะเล่นมันไม่ใช่ให้มันมาเล่นเรานี่
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
……1329 เวลาประมาณ 4 ทุ่ม ขณะลมแรงพัดเย็นสบายบลูทูธโนเกียรุ่นไม่เคยจำ ออกเดินทางจากระเบียงชั้น 13 ร่วงลงไปกระทบท่อเหล็ก …กิ๊ง ง ง ง ที่ดาดฟ้าชั้น 5 ของอาคารติดกัน…..
bimbalo 